Roze Viering in St. Xaveriuskerk

Dit verhaal is als artikel verschenen in de Stad Amersfoort op 6 oktober en is geschreven door Wiebe Goslinga – Zie hier de online versie.

In de St. Franciscus Xaveriuskerk werd zondag 10 oktober om 14.00 uur de elfde Roze Viering gehouden. Waarom is zo’n viering anno 2021 nog – of misschien beter: juist – nodig? In gesprek met organisatoren Dion van Lambalgen en Wijnt van Asselt.

In hun beleving zijn lhbti+’ers nog vaak de afwijking van de algemeen geldende norm en is volledige acceptatie, ook in de kerken, niet vanzelfsprekend. Voor gelovige lhbti+’ers blijft dat een pijnlijke ervaring, zeggen ze. Wijnt: ,,Voor mij staat God voor inclusiviteit, voor onvoorwaardelijke liefde en is iedereen, ongeacht de geaardheid, onvoorwaardelijk welkom, zonder oordeel. Maar zo voelt het niet altijd. In het gewone leven, maar, helaas, soms ook in sommige kerken. Daarom is het zo fijn om één keer per jaar een viering te hebben, waarbij je je honderd procent welkom en geaccepteerd voelt.” Dion vult aan: ,,Een viering waarbij wij eens niet in de minderheid zijn, maar in de meerderheid. Een plek waar je je helemaal thuis kunt voelen. En dat is zó fijn en zó nodig.”

Wijnt: ,,Wanneer ik in een kerk kom, speelt toch altijd in mijn hoofd: word ik hier geaccepteerd, ben ik als lesbische vrouw helemaal welkom? Dat is precies wat afwijzing met je doet. Door negatieve ervaringen loop je de kans deze te internaliseren. We willen er zijn voor lhbti+’ers zijn die ook religieus zijn. Dat statement wordt gemaakt met zo’n roze viering: kijk, hier staan wij, ook wij zijn aangezicht van God, precies zoals wij zijn. En natuurlijk is iedereen welkom, ook niet-lhbti+’ers die zich solidair voelen”, aldus Wijnt.

ONBEGRIP Dion stuit, als non-binair, vaak op onbegrip, zegt die, en dat snapt die ook wel. Het is vooral lastig om het gebruik van de juiste voornaamwoorden uit te leggen. Veel mensen snappen volgens Dion niet dat er iets anders mogelijk is dan ‘hij’ of ‘zij’, maar het is niet altijd het moment om het uit te leggen, en dan laat die het maar. ,,Maar hoe fijn is het als ik er gewoon mag zijn en me geaccepteerd mag weten. En dat ervaar ik extra tijdens zo’n roze viering.”

Voor de tweede keer gaat de stadsdominee, Diederiek van Loo, voor in deze viering, die als thema heeft ‘Liefde, natuurlijk!’ Dion en Wijnt zijn daar blij mee. ,,Onze stadsdominee staat voor de hele stad en voor inclusiviteit. In de tijd van de Nashvilleverklaring, waarin werd uitgelegd dat afwijking van de heterostandaard en van man- of vrouwzijn, tegen de wil van God zou zijn, was zij het ook die in de op de Hof geplaatste ‘opblaasrozekerk’ een tegengeluid liet horen.” Wijnt: ,,Natuurlijk zou het het mooiste zijn als zo’n specifieke viering niet meer nodig zou zijn, maar helaas is het nog niet zo ver.”