Sinds april 2025 is Marleen Kool stadsdominee in Amersfoort. Zij is niet gekoppeld aan een gemeente, is ze er voor iedereen, gelovig, zoekend of niets. Het werk in de Amersfoortse Zwaan is een onderdeel van de taken als stadsdominee. Stadsdominee is onderdeel van de Protestantse Gemeente Amersfoort.
Heb je een vraag voor haar? Mail dan naar info@stadsdominee.nl. Hier vind je de meest gestelde vragen. En hier lees je over de Stadsdominee in het nieuws. Hieronder kun je kennismaken met Marleen.
=============================================
Wie is stadsdominee Marleen Kool?
“Mijn wieg stond in Putten. Dat ik zo van de natuur houd, komt vast doordat ik hier opgroeide, aan de rand van het bos. Er waren al een broer en een zus, toen ik als jongste van het drietal geboren werd. Op mijn achttiende verhuisde in naar Amsterdam om theologie te studeren aan de Vrije Universiteit. Ik herinner me hoe ik vooral vanuit mijn studentenkamertje moest wennen aan de vele geluiden van de straat: de tram, optrekkende auto’s, sirenes. Nooit was er niets. Altijd beweging, overal mensen. Het vroeg wat tijd, maar ik ging houden van de stad. En ontdekte: ook hier zingen de vogels in de bomen! Ik genoot van de veelkleurigheid van de stad, cafeetjes & terrassen, musea en concerten. Vond mijn plek in de Keizersgrachtkerk en kwam ook graag in de Dominicuskerk. Ik deed vrijwilligerswerk bij de zusters Augustinessen.
In Amsterdam, aan de faculteit, leerde ik mijn geliefde kennen. We zijn getrouwd en ik ben moeder geworden van onze vier heerlijke kinderen. Na mijn studie werd ik Geestelijk Verzorger voor een stichting voor mensen met een beperking in Noord-Holland en werkte ik voor een mooi intercultureel bijbelleesproject, ‘Door het oog van de ander’. Na 13 jaar Amsterdam verhuisden we naar Baarn. Ik werd er predikant van de prachtige gemeenschap van de Paaskerk. Toen zag ik de vacature in Amersfoort voor stadsdominee en dacht, dit is het moment voor een verandering!”
Wat raakt jou in geloof en kerk?
“Wat ik zo bijzonder vind aan een geloofsgemeenschap is dat je met alle generaties samen bent. Dat ontroert mij. Dat de eeuwen door mensen zijn geraakt door diezelfde oeroude geloofsverhalen die wij in ons leven openleggen. Dat je met elkaar stil bent, bidt, zingt en luistert. Samen het leven deelt in alle kwetsbaarheid, vreugde en verdriet.
De rituelen, de Paaskaars, het licht dat al brandt voordat wij er zijn. Dat is een veelzeggend beeld vind ik. Het komt op je toe. En jij mag lichtdrager zijn. Ieder mens zoals ie is.
Het mooiste zinnetje in de bijbel? ‘Mens, waar ben je? En waar is je broer? Je zusje? Deze vragen leggen de vinger precies bij waar het volgens mij in het leven om gaat. Dat je beseft dat je verbonden bent. Bestaan is relationeel. Voor mij raakt dat aan het geheim van leven, aan God.”
Buiten de kerk
“Ik houd enorm van buiten zijn, bewegen, hier in de bossen of in de polder, langs de Eem: wandelen, fietsen, hardlopen. Buiten zwemmen in open water. En zodra het ook maar enigszins kan, sta ik op het ijs! Dat wordt helaas steeds zeldzamer met de warmere winters. In de bergen voel ik mij het allerfijnst. Zowel zomers als s ’winters maak ik er graag lange tochten.
Naast mijn dominee-zijn, ben ik ook haptotherapeut-in wording. Ik rond dit jaar de opleiding aan de Academie in Doorn af. Wat een mooi vak is dit ook! In de haptotherapie gaat het om de balans tussen voelen, denken en doen. Een kwetsbaar evenwicht is dat, zeker in onze tijd. Mensen begeleiden is me als theoloog vertrouwd. Als haptotherapeut komt de taal, het verhaal van het lichaam erbij. Het voelt zo veel meer compleet om ook hierin te mogen groeien en leren.”
Waar word je blij van?
“Van contact. Vriendelijke woorden, een glimlach. Zingen maakt me blij en improviseren ook. Een-voudig leven. Een ochtendduik of een eindeloze wandeling samen of alleen. Samen eten met familie en vrienden. Iets lekkers bakken met de kinderen. Van het mooie en schone dat mensen kunnen maken en elkaar geven: zichzelf, word ik blij. Van goed nieuws ook en als je het verdrietige, wat moeilijk is, kunt delen en iets bij elkaar herkent.”
