Veerbaarheid

Leven is denken, voelen en doen. Het is heen en weer bewegen tussen vreugde en verdriet, vertrouwen en onzekerheid, hoop en wanhoop. Er zijn tijden waarin je je vol energie en kracht voelt en tijden waarin je leeg of juist te vol bent geraakt. Tijden waarin je de wind mee hebt, maar ook tijden van flinke tegenwind. Soms worden mensen zo zwaar geraakt, dat hun leven vooral overleven wordt. Hoe blijven we samen staande en wat houdt ons gaande in een onzekere wereld en bange tijden?

Het is veerbaarheid zeiden wij tegen elkaar. Een woord waarin voor ons gevoel weerbaarheid en veerkracht hand in hand gaan. Weerbaarheid gaat over je grenzen voelen en aangeven, je probeert tegenkracht te geven, af te weren met wat je in huis hebt of haalt.

Veerkracht raakt aan vitaliteit. Daar zit oprichtkracht in. Je hebt ze beide nodig want ze raken aan onze mogelijkheid van aanpassen, meebewegen, terugveren. We zochten naar nog iets anders, naar een andere, diepere laag. En zo kwamen we bij veerbaarheid. Daar zit ‘baar’ in. Aan baren gaat dragen vooraf. Het leven vraagt van ons van alles te dragen. Alle ervaringen die we opdoen: van pijn, van genot en geluk, van vreugde en verdriet, teleurstelling, angst en onzekerheid, schaamte en schuld.

Hoe doen we dat en wat kleurt ons dragen? Wat gebeurt er met je als je het kwetsbare echt in de ogen ziet of aan den lijve voelt? Veerbaarheid is relationeel, zeiden we tegen elkaar. Zou je veerbaarder zijn als je voelt dat je verbonden bent met anderen?

En, wat betekenen geloof en spiritualiteit daarin?

We laten ons inspireren en verrassen en hopen dat ons ontmoeten rond deze rode draad, ademruimte en grond mag geven!