Tijd om te gedenken

Het is 1 november, Allerheiligen. Sinds het jaar 1000 zijn de eerste twee dagen van november aangewezen door de kerk om stil te staan bij de doden. Al die mensen met wie je verbonden was en die je mist. En hoe ouder je wordt, hoe meer mensen je hebt moeten laten gaan.
De kerkdeur van de Amersfoortse Zwaan staat open naar de Langestraat. Het is rustig in de stad, het is een grijze novemberdag. Binnen is het ook schemerig. De grote paaskaars brandt, er staan prachtige bloemen en de zee-foto’s roepen een gevoel van eeuwigheid op. Er is een grote tafel, mooi opgemaakt met zand en schelpen. En verder is er niets en niemand. Maar de mensen die over de drempel komen ervaren het meteen: deze lege kerk is vol van aandacht. Ieders geschiedenis en ieders verdriet en verlangen vindt hier een plaats. Veel mensen steken een kaars aan, schrijven een naam op een schelp en leggen die op het ‘strand’. Er wordt gefluisterd.

Ik zit in de consistorie, deur op een kiertje voor als iemand mij zoekt. Ik laat ieder in de stilte. Hun eigen stilte, de stilte van deze middeleeuwse ruimte, de stilte van Gods aanwezigheid.
Wat een voorrecht om mensen deze ervaring te mogen geven!